De verslaafde danser

Gedichtenbundel 2 : Oogvonk

Gedichtenbundel 3 : Je bent mijn mooiste dans

Gedichtenbundel 4 : Een oogje op Liefde

bestel de gedichtenbundels via de webshop;

 

Er wordt te weinig gedanst op de wereld. 

Mensen verliezen verbinding met elkaar, zowel fysiek als geestelijk. 

De samenleving jaagt velen achter een scherm dat mensen angstig en onzeker maakt. Soms lijkt het gemakkelijker om met dingen om te gaan dan mensen. 

Door het dansen worden verschillende welzijnshormonen aangemaakt die je niet gezamelijk kan aanmaken achter een scherm. Ze geven een welbevinden en brengen rust in het hoofd en in het hart. Dansen is een sport die iedereen gelijk houdt en vrolijk maakt. Mekaar aanraken, mekaar in de ogen kijken, naar mekaar glimlachen is zo belangrijk voor een voelend leven want in onze haast en dagelijkse verontwaardiging lijken we dit te verliezen. 

Dansen helpt ons terug te brengen naar de kern van ons bestaan en naar de wederkerigheid in onze relaties. 

Wanneer je alleen of met twee danst, ligt hoop en vreugde binnen handbereik. 

De Verslaafde Danser

 

een verslaafde danser draagt zijn 

goed gevoel mee als een sierraad

in zijn kledij en in de diepe kamers van zijn hart

 

het ingedreven goud van zijn vreugde 

ligt te blinken in zijn ogen

hij ziet enkel glans in de wereld

 

zie hoe hele dansfeesten stromen

in zijn aders van plezier

geen druppel wordt vergoten

 

en in zijn lijf woont een heel volk van goed gevoel

er gebeurt zoveel in dat lijf

de man van twee meter

verrijst uit zijn gewrichten

 

Oogvonk

 

ik weet dat het waar is;

kleine aanrakingen van lichtstralen 

die van de ogen naar de kamers 

van het hart doorreizen 

en daar bewaard worden zoals beminnen 

alsof ze in lichterlaaie kunnen zetten

sterker maken

 

zoals jij het licht vangt en ik verwondering 

die dag, toen lichtstralen 

in je ogen vielen, precies op de juiste plek

en het licht van jou werd

ik zag hoe je ogen en je huid sintelden

als een haardvuur waarrond goed gevoel zat

 

ik kijk nog steeds naar je 

als naar het noorderlicht

en zie hoe goed het licht je staat

jij doet in graag zien

ik doe in verwondering

 

 

Ik wacht op je

 

je bent het licht 

vooraan in het steegje

mijn stille getuige

 

alleen dat al verheldert 

mijn gedachten 

de rest is weg gevlogen

 

ik wacht op je

aan het venster

in ons huis op de hoek

 

wanneer je naar huis komt

breng dan meer licht 

mee en een zonsopgang

om morgen 

weer uit te kijken 

naar je thuiskomst

 

Cacao confessies

 

wat als door mijn aderen 

chocolade zou vloeien, zei je

het soort cacao met aroma’s 

die monden gelukkig maken

meer dan voorproefjes

ik zou er alles voor doen 

om niets te verspillen, zei ik

ik zou ballotins kopen om de pralines 

die ik zo graag van je lust, te bewaren 

en rietjes bij de hand houden 

voor het zoete aan de onderkant

als ik dan plots uitgeput geraak 

door mijn begeerte naar je zoetigheid

dan trakteer je me

om je smeuïge lippen te kussen

zo lang, tot jij in mijn armen stolt

 

Overal

 

hij goot overal een dans uit

op pleinen, in zalen,

in nachten en zelfs over verdriet

 

als druppels liet hij ze achter

wist dat elkaar zouden vinden

wist dat ze elkaar weer zouden treffen

 

hij wou dans laten voelen 

zijn handen als twee meren

zo kon hij de droogte van de ziel voorkomen

 

Twee Linkervoeten

 

toen was de rechtervoet wat linker 

onhandig werd hij terug gefloten op zijn misstappen

stappen die verloren liepen op de dansvloer

hij stond op gespannen voet met zijn wederhelft

verstrikt in een netwerk van onzekerheid

 

uiteindelijk kon de linkervoet 

tot beste maat van de rechtervoet worden

geen twee linkervoeten meer, gelukkig maar

netjes dansend op de maat van de muziek

hij kreeg wat hij zocht, het perfect passende paar

 

 

 

Ego en Empathie

 

ego en empathie zijn een dansend koppel

hij leidt, zij volgt

het koppel is strak verbonden met elkaar 

zij werken hard om bij elkaar te blijven

 

ik ben blij dat je het leuk vindt, zegt empathie

misschien kunnen we samen blijven dansen

ze staart in zijn ogen en is blij om blij te maken

ik ben blij dat je me vrolijk maakt, zegt ego

 

rondom de dansvloer ontmoet zijn blik andere blikken

hoe achteloos

hij maakt steeds dezelfde bewegingen alsof

hij geen fantasie heeft of geen gevoel voor haar gunst

 

ego voelt zich loodzwaar, zwoegt hard

empathie danst verderlicht 

ik kan uren blijven dansen, ik ben onuitputtelijk, zegt empathie

hij ziet dat ze straalt, meer dan hem

hun relatie danst daar tussenin

 

zij weet dat wat apart was weer bij elkaar hoort

voor ego zijn ik en jij dezelfde mensen

hij bedient zichzelf het eerst

voor empathie is jij de enige persoon

 

het koppel is door geen toeval bij elkaar

beiden kennen liefde en zelfliefde

maar het is duidelijk, ze hebben elkaar nodig om te dansen

 

zonder hen stond koppeldans te wachten aan de zijkant

 

 

Zoenen

 

zoenen zijn dichter dan woorden

voller dan taal 

ze hangen als een welsprekendheid tussen de lippen

zoenen verenigt meer dan klinkers en medeklinkers kunnen

zij spreken een taal van hou me dicht bij je 

geen mond scheidt van het hart

 

meer nog dan bewegingen van genegenheid

zijn het kinderen van intimiteit

ze kunnen geen onzin spreken

zijn onverzadigbaar de waarheid

 

kom, laten we zoenen op elk zalig moment 

honderd maal opnieuw

zodat de doorgang tussen ons

niet kan dicht groeien

 

 

Knuffel

 

een knuffel verschijnt als handen en armen 

hij streelt je als roes en vertrouwelijkheid

zijn spanwijdte houdt je oevers bijeen

in hoop de droogte van je ziel te ontlopen

 

steeds verder en verder vloeit zijn geluk 

door zijn aderen stromen groeiversnellers en welzijnshormonen 

hij maakt het samenzijn doordringender dan druppels

 

hij houdt je bijeen zoals moeder 

en komt je tegen in elke dans

telkens nodigt hij je uit

zoals zijn voorgangers dat deden

 

 

De Liefde en De Bloem

 

als je me niet plukt zal ik verder

groeien in je tuin zei de bloem

je zal me liefhebben aan alle zijden

de regen zal me voeden

en de zon zal me  warm houden

mijn leven zal ik delen met al het andere leven

ik zal spiegelen in je gezicht

en je hart in vlam zetten van mijn schoonheid

 

maar zei de liefde, ik wil je dicht bij me

laat me je plukken 

och, zei de bloem, pluk mij niet

hoe kan je mijn weelde behouden als je me plukt ?

als je me plukt en in een vaas zet

zal ik mager worden van eenzaamheid

mijn ogen zullen tranen van het dode water

ik zal mijn glans verliezen en verwelken

en na tijdje zal je me weg gooien

je zal me niet meer liefhebben

Voornemens

 

goede voornemens staat me te versieren

ze wil me meenemen naar het nieuwe jaar

ze dringt aan voor aandacht

maar ik luister niet 

toont waar het fout liep dit jaar

wordt onrustig omdat ik wegdroom

ze haalt er gemoed bij 

samen leggen ze alles nog eens uit 

ik voel dat ze me overheersen

maar ik heb er genoeg van

ik wil geschenken en herinneringen 

voor dat grote leven in mij

zoals de herinnering aan de glimlach

van een ontmoeting met een  lang geleden vriend

of een vriendin die in publiek

een gedicht voorleest uit mijn bundel

ik stel voor elkaar een tijdje niet te zien

ze glimlacht want ze weet dat ze volgend jaar zal weer keren

Uit de gedichtenbundel "De Verslaafde Danser"

 

Fontein

 

je ziet jezelf als levenslustig

elke dansavond is een liefkozing

iemand zei, je danst als druppels uit een fontein

openwaaierend als tranen van vreugde

stromend en weelderig

 

elke druppel in je werkt samen vanuit de diepte

als een weldaad dat het hart schoon wast

kussend en bundelend

en duikend in je verbeelding

 

je stijgt als warmte de hemel in

je wilde ook weer landen want zo lang alleen

in de lucht was niet goed voor je

en toch, je wilde krachtig stijgen, opengaan

weer samenkomen en ineenvloeien

als een verslaafde danser

 

Bloemen in je huid

 

omdat bloemen zo mooi glimlachen 

naar mensen wou ik er in  je huid steken

en in je buik en in je mond

 

bontgekleurde bloemen als een regenboog

die in de ogen kijken wanneer de zon

in het hart schijnt

 

er mogen ook zonnebloemen bij zijn die keren

naar de glimlach op je gezicht 

en vlinders die je dag komen zeggen

 

en telkenmale je weer keert in onze dans

zal ik je geuren, en glimlachen

en in mijn longen zal jouw geur zich hechten

aan mijn levensadem

 

 

 

Bloemen

 

ik heb bloemen in je waaier gelegd

zodat na onze dans de geuren van goed gevoel

je blijven toewuiven

 

maar het liefst wil ik de bloemen op je kleedje

weer tot leven slingeren wanneer we opnieuw dansen

zodat ze samen met mijn gedachten

je aanraken op de huid

 

en dan wil ik je dicht bij me 

als bloemen op een ongemaaid veld

en wanneer je slaapt kom ik met goed gevoel

weer bij je in bed zodat mijn vreugde

als een bloem in jou groeit

 

Jaguar

 

in mijn wezen woont een onbevreesde dier

bol van krachten dat zich onbevangen

naar buiten beweegt als een danser dat doet

 

het rood van mijn daden dat het inwendige dier

in mij verraadt, vloeit met krachtig leven

door mijn kringloop en wint moed uit elk gebaar 

 

zijn lenigheid en veerkracht breken in mij iets los 

als een opgewekte beweging 

en in zijn blik staat trots te glanzen 

als in een vacht

 

dan plots, stijgen uit mij grootmoedige gebaren op

die zich woest en bijtend, en met strijd voortgedrongen

mijn goed gevoel in zijn kracht verheffen

De Verleider

haar langoureuze benen dienen

om haar grote glimlach te dragen
de danser hoopt in stilte

dat zij hem zullen omhelzen als armen

de bloemen op haar kleed vallen kort uit
intussen staan de ellenlange benen

aan de zijkant van de dansvloer

zo stil als een balerina

wanneer ze begint te dansen
wordt zijn adem gesmoord
ze danst licht want zijn hart ligt onder haar voeten
haar adembenemende benen
sleuren elk frans woord van zijn tong

de danser houdt vast van haar
zij danst waar haar liefde gaat
als op dun ijs en laat hem bevriezen in zijn willen
ze schrijft poëzie met haar benen

 

Weet Je Nog

 

weet je nog liefje die nacht toen we

samen dansten daar in die tent

dat we zwijgzaam met elkaar praatten

ons hart opspringend als jeugd 

bij elke geringste beweging 

jij was zo volgzaam als een refrein 

 

ik had die dansavond in mijn jas

willen wikkelen en naar huis dragen

en ‘s nachts zorgvuldig de opgetekende

stapels verhalen in de boekenkast zetten

zodat elke dag de gedachte vast houdt

voor een volgende dans

 

weet je nog hoe het dansen ons leven

had en niets ontbrak

hoe diep we mekaar raakten met onze

vingers en alles aankwam

hoe heerlijk licht onze verliefde

gezichten de avond bloot legden

onze bewegingen spraken eenvoudig 

we hadden onze handen vol aan het

lezen van mekaars verhaal

 

Jeugd

 

je stond daar met je opspringende jeugd

ik vroeg, wat ga je er mee doen ?

meenemen voor altijd, zei je

 

Soms, op de dansvloer

 

soms, op de drukke dansvloer

staat mijn moeder naar mij de glimlachen

ik lach terug zoals zij lacht

zij staat er met het vrolijke leven

roepend uit een droom

 

aan de buitenkant opgewonden 

binnenin trappelende gedachten van vreugde

haar geheimen prijsgegeven

als muziek aan de lucht

ze staat er met haar

beschermende moederschoot

 

haar ogen praten

met haar handen glimlacht ze

rond haar gloeit de eeuwigheid

dansers verhinderen haar vleugels open te slaan

om terug te keren